A foto, ¡como non!

Vaaaaale, velaquí tedes unha foto do raparigo.


[Mentres posteo nun café con WiFi a carón do hospital, acaban de chegar Tita e Catuxa. A rapaza xa aturou soa máis de dúas horas na escola. Viña moi leda, falando dos seus novos amigos Nico, Uxía e compañía. Traía un libro de xoguete baixo do brazo e dúas coletas: parecía unha estudante de verdade. Mañán madruga: ás nove e cuarto no cole. Por certo, ¡que inmensa ledicia vela! xa se me facía longo desde onte á tarde]