Faise camiño ao andar...

Chegou o momento. O terremoto camiña, xa que logo temos un terremoto ambulante. A paz non é senón unha bonita lembranza. Certo é que persisten certas eivas na estabilidade.



Nota para os de ouvido agudo: o "Dios mío, ¡no!" que é posíbel sentir provén da avoa, á que non lle gosta ver medrar á meniña ("Dios mío, qué mayor está" é outra das súas teimas)

Comentarios

Anónimo ha dicho que…
¡QUE RICA! YA ANDA, PERO A LA ABUELA LE DA ALGO...
Anónimo ha dicho que…
Parece un pato mareado pero está graciosísima. El equilibrio es inestable que no indiferente ya que ella controla muy bien a donde debe dirigirse y claro... al suelo.

Entradas populares