Coca Cola
A cor do pelo, a dos ollos, o carácter, a altura: tantas cousas en cada un de nós é - para ben ou para mal - herdanza dos nosos pais. Deixo para cada lector o matinar acerca de que herda Catuxa de quen.
O que non ofrece dúbida é que Catuxa ten herdado, alomenos, unha característica do seu avó paterno: desgraciadamente, non se trata da súa paciencia infinita nin do seu carácter atemperado e maino. Non; do mao, o peor: Catuxa é adicta á Coca-Cola.
O avó Pitu, no seu bo xuízo, afixo á cativa a probar un chisco do seu sempiterno e omnipresente vaso de Coca-Cola cada vez que o tiña na man (isto é, case sempre). As primeiras veces era gracioso ver como Catuxa experimentaba coa posición dos beizos para que a brebaxe rematara na súa boca. Despóis, deixou de ser tan gracioso que Catuxa se anoxe cada vez que ve un vaso - da igual con que líquido de cor dentro: viño, coca-cola ou café - e berre pregando o chisco de rigor.
Asi pois, cando alguén saborea un refresco nas inmediacións de Catuxa, esta deixa de prestar atención a calquera outra cousa e abre a boca de par en par perante uns segundos; se non hai reacción, fai ruidos tipo bico - ¡¡Chhppp!!, ou algo así: chasquido dos beizos - para solicitar, impaciente, o chisco; se o adulto se fai o tolo, chega a abordaxe: a nena lanza o seu estilizado corpo contra o vaso e todo o que atope no camiño; finalmente, comezan os anoxos - ¡¡Jmpnf!! - e os berros. Non queda outra que darlle o vaso, rir mentras toma o chisco e lembrarse con agarimo do avó.
Grazas, Pitu, polo teu gran de area á educación da Catuxa.
O que non ofrece dúbida é que Catuxa ten herdado, alomenos, unha característica do seu avó paterno: desgraciadamente, non se trata da súa paciencia infinita nin do seu carácter atemperado e maino. Non; do mao, o peor: Catuxa é adicta á Coca-Cola.
O avó Pitu, no seu bo xuízo, afixo á cativa a probar un chisco do seu sempiterno e omnipresente vaso de Coca-Cola cada vez que o tiña na man (isto é, case sempre). As primeiras veces era gracioso ver como Catuxa experimentaba coa posición dos beizos para que a brebaxe rematara na súa boca. Despóis, deixou de ser tan gracioso que Catuxa se anoxe cada vez que ve un vaso - da igual con que líquido de cor dentro: viño, coca-cola ou café - e berre pregando o chisco de rigor.
Asi pois, cando alguén saborea un refresco nas inmediacións de Catuxa, esta deixa de prestar atención a calquera outra cousa e abre a boca de par en par perante uns segundos; se non hai reacción, fai ruidos tipo bico - ¡¡Chhppp!!, ou algo así: chasquido dos beizos - para solicitar, impaciente, o chisco; se o adulto se fai o tolo, chega a abordaxe: a nena lanza o seu estilizado corpo contra o vaso e todo o que atope no camiño; finalmente, comezan os anoxos - ¡¡Jmpnf!! - e os berros. Non queda outra que darlle o vaso, rir mentras toma o chisco e lembrarse con agarimo do avó.
Grazas, Pitu, polo teu gran de area á educación da Catuxa.
Comentarios
Pero ¡ caramba! los abuelos de vez en cuando pueden hacer alguna " trasnada" con los nietos. Los papis están para educar y los abuelos para colaborar en la educación y la mala educación.