Catuxa aponta a gourmet

É de sobras coñecida o que debece polas delicatessen a familia de Catuxa, alomenos a parte paterna. O seu tío avó é un avezado émulo de Ferrán Adriá; o avó detecta cantos segundos de máis se fixo o chuletón de boi que pediu "moi pouco feito"; a avoa sabe se a robaliza que lle serviron foi pescada hai máis ou menos de catro horas; a nai só toma ameixas se custaron máis de trinta euros o quilo en lonxa...

Catuxa seica vai pola mesma vía. Estes días atrás saímos por primeira vez de vacacións con ela. Pouca cousa: catro días a Ortigueira. Tivemos a precaución de levarmos algúns botes de comida caseira para o xantar; para as merendas, mercamos potitos de froitas e iogures dos que se conservan fora do frigo, de todo tipo e cor por se acaso.

Non houbo xeito. A señorita papou a papilla da casa coas ganas de sempre; pero iso dos potitos e do iogur extrano non lle ía. Ao final, houbo que mercar día a día Danones no súper, porque se non, o estómago quedaba valeiro tra-la merenda.

Aponta maneiras, que dúbida cabe.